هوش مصنوعی: این شعر از عشق، فراق، و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر از درد فراق، ناتوانی دل در تحمل بار عشق، و بی‌توجهی یار می‌نالد. همچنین، به موضوعاتی مانند عرفان، بی‌خویشی عاشق، و ناتوانی عقل در برابر سودای عشق اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی موجود در شعر برای درک و ارتباط نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی دارد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و عرفانی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۱۱۵

تحریر شرح شوقت، طومار، بر نتابد
تقریر وصف حالم، گفتار، بر نتابد

من بارها کشیدم، بار فراق، بر دل
ترسم که دل ضعیف است، این بار، بر نتابد

یاران مهربان را، رسم است، جور یاران
بر تافتن ولیکن، این بار، بر نتابد

ای یار بشنو از من، گر می‌کنی، جفایی
با یار خویشتن کن، کاغیار بر نتابد

از های و هوی رندان زاهد چه ذوق یابد
این نکته مست داند، هوشیار بر نتابد

کی در دماغ عاشق، سودای عقل گنجد
آری سر قلندر، دستار بر نتابد

آنکس رخ تو بیند، کز خود، نظر بدوزد
هر چشم خویشتن بین، دیدار بر نتابد

در روی یار سلمان، کم کن سخن، که نازک
درد سر حکایت، بسیار، بر نتابد
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.