۳۲۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۷۷

خوش آمد باد نوروزی، خوش آمد
بنفشه در چمن شاد و کش آمد

به آب و سبزه و گل می‌کشد دل
که آب و سبزه و گل دلکش آمد

خوش آمد پیش گل، می‌گفت بلبل
خوش آمدهای او گل را خوش آمد

گل خوشبوی نیکو رو ندانم
چرا فرجام کارش آتش آمد؟

تن چون پرنیان گل چه بینی؟
تو طالع بین که خارش مفرش آمد

از آن نرگس برآمد خوش چو پروین
کزین طاس نگون، نقشش شش آمد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.