هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق است. در آن از تشبیهات و استعاره‌های زیبا مانند زلفین سیه، روی نکو، و ساغر عیش استفاده شده است. شاعر از درد عشق و فراق می‌نالد و از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۴۵

زلفین سیه خم به خم اندر زده‌ای باز
وقت من شوریده به هم بر زده‌ای باز

زان روی نکو چشم بدان دور که امروز
بر مه زده‌ای طعنه و در خور زده‌ای باز

از غالیه رسمی زده‌ای بر گل و شکر
امروز همه بر گل و شکر زده‌ای باز

بر ساغر عیشم زده‌ای سنگ ولیکن
با تو چه توان گفت که ساغر زده‌ای باز؟

من سر چو قلم بر خط سودای تو دارم
با اینکه من سر زده را سرزده‌ای باز

از دود من سوخته زنهار حذر کن!
کاتش به من سوخته دل در زده‌ای باز

نقد سره قلب که پالوده‌ام از چشم
بر سکه رویم همه بارز زده‌ای باز

شبها ز غمت راست کبوتر دل سلمان
دریاب که بر صید کبوتر زده‌ای باز
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.