هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های فصل بهار و گل‌ها می‌پردازد. شاعر از طبیعت سرسبز، آواز پرندگان، عشق و جوانی سخن می‌گوید و با تصاویر شاعرانه، گذرا بودن عمر و زیبایی گل‌ها را یادآور می‌شود.
رده سنی: 12+ محتوا شامل مضامین شاعرانه و نمادین است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و لذت‌بردن است. همچنین، زبان شعر ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۲۶۸

ساقی ایام گل آمد، حبذا ایام گل
خیز و در ده ساغری، یاقوت گون چون جام گل

گوش کن گلبانگ بلبل چشم نه بر بلبله
که اهل دل را می‌رساند هر یکی پیغام گل

عشق و معشوق و جوانی سبزه و آب روان
خود همه وقتی خوش آید، خاصه در ایام گل

نوبت شاهی است گل را زان سبب هر بامداد
نوبت شادی زند، مرغ سحر بر بام گل

از دم باد و نم باران، کند هر دم خراب
سقف مینا گنبد سبز زمرد فام گل

گل به صد ناز ارچه پروردست چون خوبان ولی
عاقبت در خاک ریزد نازنین اندام گل

گل به شکر خنده لب بگشاد تا باد سحر
زر نهادش در دهن وز زر برآمد کام گل

بر هوا و بوی و رنگ و خنده و شادی نهاد
گل بنای عمر ازان، آتش بود فرجام گل
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.