تو می‌روی و بر آنم که در پی تو برانم
ولیک گردش گردون گرفته است عنانم

مگو که اشک مران در پیم، بگو: من مسکین
به غیر اشک چه دارم که در پی تو برانم؟

تو رفتی و من گریان بمانده‌ام، عجب از من
بدین طریق که می‌رانم آب دیده بمانم

برید ما به جز از آب دیده نیست گر از تو
اجازه هست بدیده همین دمش بدوانم

ز جان خویش جدا ماندم، ای فلک مددی ده
مرا به خدمت جانان رسان به جان مرسانم

مرا ز پای در آورد دستبرد فراقت
به سر به خدمتت آیم به پای اگر نتوانم

مرا اگر بخوانی همین بس است که باری
ز نامه تو سلامی به نام خویش بخوانم

به مهر روی تو هر دم منورست ضمیرم
به وصف لعل تو هر دم مرصع است زبانم

تو گفته‌ای که ز سلمان، فتاده‌ایست، چه آید؟
من اوفتاده‌ام اما چو سایه با تو روانم

«سلمان ساوجی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir