هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی درباره عشق به معشوق و جذابیت‌های بی‌پایان اوست. شاعر بیان می‌کند که عشق واقعی تنها به یک شخص تعلق می‌گیرد و دیگران در مقایسه با معشوق جلوه‌ای ندارند. همچنین، اشاره‌ای به وحدت در عشق و اختلافات ظاهری میان انسان‌ها دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات فلسفی و انتزاعی در متن وجود دارد که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۳۰۵

هر که را مقصود، حسن عارض است از دلبران
عارضی عشق است، نتوان نهادن دل بر آن

حسن دریایی است بی‌پایان و آبش گوهر است
عاشق صاحب نظر دارد مراد از دلبران

دیگرم غیر از تو میل صحبت دیگر نماند
آنکه مشغول تو شد دارد فراغ از دیگران

چون نماید روی زیبا فتنه‌ها بینی درین
درگشاید چشم جادو پرده‌ها یابی در آن

گر به سویش راه بردی هر کسی یک سو شدی
اختلاف قبله اسلامیان و کافران

در درون پرده وصل تو کس را نیست بار
بر سر کوی تو می‌گردند سرگردان سران

چاکران و بندگان بسیار داری، نیک و بد
گیر سلمان را ز جمع بندگان و چاکران
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.