هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و فداکاری سخن می‌گوید. او از عشق به معشوق و تسلیم شدن در برابر او صحبت می‌کند و از مفاهیمی مانند فداکاری، تسلیم، و عشق الهی استفاده می‌کند. شاعر همچنین از مفاهیم عرفانی مانند پختگی و خامی در عشق و تأثیر عشق بر قلب و روح انسان سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌ی عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۱۲۷۵
چون بِزَنَد گَردنَم سَجده کُند گَردنَش
شیر خورَد خونِ من ذوقِ من از خوردنَش
هین هَله شیرِ شکار پَنجه زِ من بَرمَدار
هین که هزارانْ هزار مِنَّتِ آن بر مَنَش
پُخته خورَد پُخته خوار خامْ خورَد عشقِ یار
خامْ مَنَم ای نِگار که نَتَوان پُختَنَش
ای تو دُهُلزن به قُل بَنده تو را چون دُهُل
در تو دَرآویخته هَمچو دُهُل می‌زَنَش
گوشِ همه سَرخوشان عشق کَشَد کَشْ کَشان
عشقِ تو داوودِ توست مومْ شُده آهَنَش
دلْ همه مال و عِقار خرج کُند در قِمار
چون که بِرِهنه شود چَرخْ دَهَد مَخزَنَش
دلْ زِ سُخَن مال مال خواست زدن پَرَ و بال
پَرتوِ نورِ کَمالْ کرد چُنین اَلْکَنَش
شیر خورَد خونِ من ذوقِ من از خوردنَش
هین هَله شیرِ شکار پَنجه زِ من بَرمَدار
هین که هزارانْ هزار مِنَّتِ آن بر مَنَش
پُخته خورَد پُخته خوار خامْ خورَد عشقِ یار
خامْ مَنَم ای نِگار که نَتَوان پُختَنَش
ای تو دُهُلزن به قُل بَنده تو را چون دُهُل
در تو دَرآویخته هَمچو دُهُل می‌زَنَش
گوشِ همه سَرخوشان عشق کَشَد کَشْ کَشان
عشقِ تو داوودِ توست مومْ شُده آهَنَش
دلْ همه مال و عِقار خرج کُند در قِمار
چون که بِرِهنه شود چَرخْ دَهَد مَخزَنَش
دلْ زِ سُخَن مال مال خواست زدن پَرَ و بال
پَرتوِ نورِ کَمالْ کرد چُنین اَلْکَنَش
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
