هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق الهی و فنا شدن در راه عشق اشاره دارد. شاعر از دل خراب خود در راه عشق سخن می‌گوید و از شعله‌های سوزان عشق و اسرار آن می‌ترسد. همچنین، به معجزات الهی مانند داستان موسی و عصا اشاره می‌کند و از نور الهی که در دو جهان نمی‌گنجد، سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فنا شدن در عشق و اسرار الهی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۸۲

تمامْ اوست که فانی شُده‌‌ست آثارش
به دوستگانیِ اوَّل تمام شُد کارش

مرا دلی‌‌ست خَرابِ خَراب در رَهِ عشق
خَراب کرده خَراباتی‌یی به یک بارش

بگو به عشق بیا گَر فُتاده می‌خواهی
چُنان فُتاد که خواهی بیا و بَردارَش

مَیا به پیش زِ دورَش بِبین که می‌تَرسَم
زِ شُعله‌ها که بِسوزی زِ سوزِ اَسْرارَش

وَگَر بِگیرَدَت آتش به سویِ چَشمِ من آ
که سیلْ سیلْ رَوان است اشکِ دُربارَش

حَدیثِ موسی و سنگ و عَصا و چَشمهٔ آب
زِ اشکِ بَنده بِبینی به وَقتِ رَفتارَش

بَرآر بانگ و بگو هر کجا که بیماری‌ست
صَلایِ صِحَّت و دولتْ زِ چَشمِ بیمارَش

بَرآ به کوه و بگو هر کجا که خُفته دلی‌ست
صَلایِ بینش و دانش زِ بَختِ بیدارَش

که نورِ مَنْ شَرَحَ اللّهُ صَدْرَهُ شمعی‌ست
که در دو کَوْن نگُنجَد فُروغِ اَنْوارَش
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۸۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.