هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند عشق، حسرت، رنج، و تلاش در زندگی می‌پردازد. شاعر از ناتوانی، خمار حسرت، و تلاش برای رسیدن به آرزوها سخن می‌گوید. همچنین، مفاهیمی مانند صبر، مقاومت، و پذیرش سرنوشت در آن دیده می‌شود. تصاویر شعری مانند موج، جام باده، شمع، و آیینه به عمق احساسات و تفکرات شاعر اشاره دارند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند باده و حسرت ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۱۵۵

کو دماغ جهد، تن در خاکساری داده را
ناتوانی سخت افشرده‌ست نبض جاده را

وصل نتواند خمار حسرت دلها شکست
کم نسازد می‌کشی خمیازه جام باده را

از زبان خامشی تقریر من غافل مباش
جوهرتیغ است این موج به جا استاده را

نیست ممکن رنگ را با بوی‌گل آمیختن
کم رسد گردکدورت دامن آزاده را

بی‌تکلف شعله جولان تمنای توایم
نقش پای ما به رنگ شمع سوزد جاده را

شوخی چشمت هم‌از مژگان توان دیدآشکار
گردن مینا بود رگهای تاک این باده را

سینه صافی می‌کند آیینه را دام مثال
از قبول نقش نبود چاره لوح ساده را

موج درگوهر زآشوب تپشها ایمن است
نیست تشویش دگر در بند دل افتاده را

زندگی نذر فناکن از تلاش سوده باش
حفظ تاکی مشت خاری سوختن آماده را

ساز ‌خسّت نیست بیدل بی‌درشتیهای طبع
کمتر افتد نرمی پستان زن نازاده را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.