هوش مصنوعی: این متن به موضوع فنا و ناپایداری زندگی می‌پردازد و با استفاده از تصاویر شاعرانه، بر بی‌ثباتی دنیا و غرور انسان‌ها تأکید می‌کند. شاعر از مفاهیمی مانند مرگ، نیستی، و گذر زمان سخن می‌گوید و خواننده را به تفکر دربارهٔ حقیقت وجود دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۵۴۹

زندگی تمهید اسباب فناست
ما و من افسانهٔ خواب فناست

غافلان تا چند سودای غرور
جنس این دکان همه باب فناست

مست ومخمورخیال ازخود روید
ششجهت یک عالم آب فناست

اینکه امواج نفس نامیدهٔم
چون به‌ خود پیچیده‌ گرداب فناست

خاک دیر و کعبه‌ام منظور نیست
اشک ما را سجده محراب فناست

خواه هستی واشمر خواهی عدم
نغمه‌ها در رهن مضراب فناست

هر چه از دنیا و عقبا بشنوی
حرف نامفهوم القاب فناست

آنچه زین دریا نمی‌آید به دست
گوهر تحقیق ناباب فناست

دورگردون یک دو دم میدان‌کشید
عمر، شاگرد رسن‌تاب فناست

ما نفس سرمایگان پر بسملیم
پرفشانی عذر بیتاب فناست

تا ابد، از نیستی نتوان گذشت
خاک این وادی‌ گل از آب فناست

بیدل از طور جنون غافل مباش
خاک بر سر کردن آداب فناست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۴۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.