هوش مصنوعی: این شعر به مفاهیمی مانند خودنمایی، بی‌اعتباری دنیا، رنج و سختی‌های زندگی، بی‌خودی و عرفان، و همچنین انتقاد از ناراستی‌ها و ناپایداری‌های جهان می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه، احساسات عمیق خود را دربارهٔ زندگی و انسانیت بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین انتقادی و اجتماعی موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

غزل شمارهٔ ۷۱۵

خودنماییها کثافت جوهریست
شیشه تا در سنگ می‌باشد پریست

اعتبار اینجا ندارد عافیت
شمع سرتاپاش پامال سریست

‌سروگل ناکرده آزادی مخواه
این ثمر وقف بهار بی‌بریست

پنبه نه درگوش و واکس بی‌خلل
خانهٔ آسودگی قفلش گریست

بیخودی را چارسوی نازکن
رنگ گرداندن دکان جوهریست

آتشم آتش‌، مپرس ازکسوتم
هرچه می‌پوشم همان خاکستریست

انفعال سجده، زان درمی‌برم
بر جبین من عرق بایدگریست

رنگها، یکسر شکست آماده‌اند
این گلستان، عالم مینا گریست

یک قلم‌، موم‌ی شکن پرورده‌ایم
پهلوی ما نردبان لاغریست

فطرت از ناراستی چپ می‌خورد
لغزش این خامه از بی‌مسطریست

وصل پیغام است‌، چون آمد به حرف
تا خدایی گفته‌ای پیغمبریست

مرد را در خلق‌، منصف نبشتن
بر سپهر اوج عزت محوریست

چون عرق‌،‌گوهر فروش خجلتیم
قیمت ما انفعال مشتریست

بیدل از بنیاد ما خجلت نرفت
خاک ما چون آب موضوع تریست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.