عاشقم از عاشقانْ نَگْریختَم
وَزْ مُصاف ای پهلوان نَگْریختَم

حَمله بُردم سویِ شیرانْ هَمچو شیر
هَمچو روبَه از میان نَگْریختَم

قَصدِ بامِ آسْمان می‌داشتم
از میانِ نَردبان نَگْریختَم

چون­که من دارو بُدَم هر دَرد را
از صُداعِ این و آن نَگْریختَم

هیچ دیدی دارو کَزْ دَردی گُریخت؟
داروَم من همچُنان نَگْریختَم

پیروِ پیغامْبران بودم به جان
من زِ تَهدیدِ خَسان نَگْریختَم

زنده کوشَم در شکارِ زندگی
زنده باشم چون زِ جان نَگْریختَم

چَشمِ تیراَنْدازش آن گَهْ یافتم
که زِ تیرِ خَرکَمان نَگْریختَم

زَخمِ تیغ و تیرِ من مَنصور شُد
چون که از زَخمِ سِنان نَگْریختَم

بَحْرِ قَندم از تُرُش باکیم نیست
سودمندم از زیان نَگْریختَم

شَمسِ تبریزی چو آمد آشکار
زاشْکارا و نَهان نَگْریختَم

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir