امید صلح از آن با شکیب ایوب است
که دشمن آشتی انگیز و دوست محجوب است

همین عطیه به هر حال خوشدلم دارد
که هر چه رفت به عنوان خیر محسوب است

تهی بساطی این عهد بین که بی من و تو
زمانه نازکش و آفتاب محبوب است

نسیم پیرهن می برد از هوش ور نه
به رود نیل ز کنعان دو گام یعقوب است

خبر نیافته عرفی ز طبع نازک دوست
زبان بکش قلم این جا نه جای مکتوب است

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir