هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از بیدل دهلوی، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های پیچیده، به موضوعاتی مانند عشق، حیرت، عرفان، و ناپایداری دنیا می‌پردازد. شاعر با اشاره به گل، باغ، و عناصر طبیعت، مفاهیم عمیق روحانی و فلسفی را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، زبان شعر پیچیده و نیازمند دانش ادبی نسبی برای درک کامل است.

غزل شمارهٔ ۱۹۳۷

ای فرش خرامت همه‌جا چون سر ما گل
در راه تو صد رنگ جبین ریخته تا گل

گلشن چقدر حیرت دیدار تو دارد
در شیشهٔ هر رنگ شکسته‌ست صدا گل

شبنم صفت از عجز نظر هیچ نچیدیم
غیر از عرقی چند درین باغ حیا گل

ای بیخبران غرهٔ اقبال مباشید
از خاک چه مقدار کشد سر به هوا گل

نعل همه در آتش تحصیل نشاط است
دریاب‌ که از رنگ چه دارد ته پا گل

عالم همه یک بست و گشاد مژه دارد
ای باغ هوس غنچه چه رنگ است و کجا گل

آشفتگی وضع جنون بی‌چمنی نیست
گر ذوق تماشاست به این رنگ برآ گل

دلدار سر نامه و پیغام که دارد
آیینه تو آنجا ببر از حیرت ما گل

سیر چمن بیخودی آرایش ناز است
گر می‌روی از خویش برو رنگ و بیا گل

بیدل سر احرام تماشای که دارد
آیینه‌ گرفته‌ست به صد دست دعا گل
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۳۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.