هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و دردهای درونی شاعر است که از بی‌تابی و ناتوانی خود می‌گوید. او از ناله‌های رنگین خود، شکستن آیینه زبانش، و بار سنگین افکارش سخن می‌گوید. شاعر به بی‌حاصلی تلاش‌هایش اشاره می‌کند و از وضعیت نامطلوب خود شکایت دارد. در نهایت، او به دنبال رساندن پیامی است، هرچند ممکن است شنیده نشود.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار است. همچنین، برخی از مفاهیم انتزاعی و پیچیده موجود در شعر ممکن است برای سنین پایین قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۲۲۶۵

هر چند درین مرحله بی تاب و توانم
چون آبله سر در قدم راهروانم

بر قمری و بلبل ز نشاطم مسرایید
من بوی‌ گلم نالهٔ رنگین فغانم

دیدار طلب زهرهٔ گفتار ندارد
در جوهر آیینه شکسته‌ست زبانم

بار سر دوشم نه جوانیست نه پیری
خم‌گشتهٔ فکر خودم از بس که گرانم

جرأت ز خیالم به چه امید بنازد
فرصت شمر تیر نشسته‌ست کمانم

چون موج‌ گهرصرفه نبردم ز تأمل
زبن عرصه برون برد همین ضبط عنانم

بر شهرت عنقا نتوان بست خموشی
گردی ‌که ندارم به چه آبش بنشانم

جز وهم تمیز من و موهوم‌ که دارد
برده‌ست ضعیفی چو میانت ز میانم

از کوشش بی‌حاصل عشاق مپرسید
مرکز به بغل چون خط پرگار دوانم

مکتوب شکست از پر رنگم مگشایید
شاید که پیامی به شنیدن برسانم

چون صبح چه نازم به متاع رم فرصت
از دامن برچیده بلند است دکانم

بی دامن و جیب است لباس من مجنون
بیدل ز تکلف چه درم یا چه فشانم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.