هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند ناپایداری دنیا، غم و اندوه، تسلیم در برابر تقدیر، و پرهیز از حرص و طمع می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که در برابر سختی‌ها صبور باشد، از تکبر بپرهیزد و به جای حرص و هوس، به آرامش و قناعت روی آورد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناامیدی و تسلیم در برابر تقدیر نیاز به بلوغ فکری دارد تا به درستی درک شود.

غزل شمارهٔ ۲۴۹۷

غم تلاش مخور عجز را مقدم‌کن
به خواب آبله پا می‌زنی جنون‌ کم‌ کن

ز وضع دهر جز آشفتگی چه خواهی دید
به یک خم مژه این نسخه را فراهم‌کن

جراحت دل اگر حسرت بهی دارد
به اشک خاک درش نرم ساز و مرهم‌ کن

سراسر ورق اعتبار پشت و رخی است
اگر مطالعه کردی‌، تغافلی هم کن

رهت اگر فکند حرص در زمین طمع
ز آبرو بگذر خاکش از عرق نم کن

به امتحان هوس خقت وقار مخواه
گهر دمی‌ که بسنجند سنگ آن‌ کم‌ کن

طریق تربیت از وضع روزگار آموز
به پشت خر، جل زرین‌ گذار و آدم‌کن

ز حرص تشنه لبی چینی و سفال مبان
کف‌گشوده بهم آر و ساغر جم‌کن

درین بساط اگر حسرت علمداری‌ست
چوگردباد به سر خاک ریز و پرچم‌کن

نشاید اینقدرت‌ گردن غرور بلند
به زور بازوی تسلیمش اندکی خم کن

ز طور عافیتت می‌کنم خبر هشدار
درین ستمکده کاری اگرکنی رم کن

کدام جلوه‌که خاکش نمی‌خورد بیدل
تو همچو چشم سیه پوش و ساز ماتم‌ کن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.