هوش مصنوعی: این متن به مفاهیمی مانند غرور، خودستایی، بی‌حیایی، قناعت و عبرت‌گیری از زندگی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شعری مانند آیینه، خاکستر، تیر هوایی و کشتی آسمان، به نقد رفتارهای انسانی مانند تکبر و خودنمایی پرداخته و ارزش‌هایی مانند صبر، قناعت و فروتنی را ستایش می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند «فسق در پارسایی» یا «مومیایی شکست قفس» برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نخواهد بود.

غزل شمارهٔ ۲۸۰۳

چه معنی بیانی چه لفظ آشنایی
رسایی مدان تا ز خود بر نیایی

چو رو یابد آیینهٔ بیحیایی
شود جوهر آرای دندان نمایی

چه مقدار آرایش خنده دارد
کف خاک و آنگه دماغ خدایی

متن بر غروری‌که مانند آتش
روی شعله‌ای چند و خاکستر آیی

نفس مایه را می‌کشد لاف هستی
به رسوایی بی‌زر و میرزایی

فلک غم ندارد ز آه ضعیفان
چه پروا هدف را ز تیر هوایی

درآیینهٔ هوش ما زنگ غفلت
نهفته‌ست چون فسق در پارسایی

به درد سرتهمت سرکشیها
من و عافیت صندل جبهه سایی

چو ریزد پر و بال من از تپیدن
شکست قفس را شود مومیایی

سخن کرد توفانی انفعالم
شنا داد ساز مرا تر صدایی

قناعت ‌کند مرکز آبروبت
شود قطره‌گوهر به صبرآزمایی

اگرکشتی آسمان غرق‌گردد
قلندر ندارد غم ناخدایی

دربن انجمن غیر عبرت چه دارد
غرورنی‌و خجلت بوریایی

به هستی من وما ضروریست بید‌ل
نفس نیست جز مایهٔ خود ستایی
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.