هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از بخشش و سخاوت یک فرد قدرتمند (شه شیرین) سخن می‌گوید و از تأثیرات مثبت صدقات او بر نیازمندان و مسکینان یاد می‌کند. همچنین، شاعر به زیبایی و لطافت شراب و طبیعت اشاره می‌کند و از مفاهیمی مانند هنر، زر، خطر و خوف در زندگی ملکان صحبت می‌کند. در نهایت، شاعر از توبه و توبه‌شکنی سخن می‌گوید و آرزوی موفقیت و خوشبختی برای دیگران می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق و استعاری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند شراب و توبه‌شکنی نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری برای درک کامل دارند.
غزل شمارهٔ ۱۹۸۴
بِدِه آن مَردِ تُرُش را قَدَحی ای شَهِ شیرین
صَدَقاتِ تو رَوان است به هر بیوه و مِسکین
صَدَقاتِ تو لَطیف است، تَوان خورْد دو صد مَن
که نَدانَد لبِ بالا و نَجُنبَد لبِ زیرین
هَله ای باغ نگویی به چه لب باده کَشیدی؟
مَگَر اِشْکوفه بگوید پِنِهان با گُل و نَسرین
چه شَراب است کَزان بو گُلِ تَر آهویِ ناف است
به زمستان نه که دیدی همه را چون سگِ گَرگین؟
هَله تا جمع رَسیدن بِدِه آن میْ به کَفِ من
پَسِ من زُهره بِنوشَد قَدَح از ساعِدِ پَروین
وَگَر آن مَست نَهَد سَر که رُبایَد زِ تو ساغَر
مَدِه او را، تو مرا دِهْ، که مَنَم بر دَرِ تَحْسین
چه کُند بادهٔ حَق را جِگَرِ باطِلِ فانی؟
چه شِناسَد مَهِ جان را نَظَر و غَمْزهٔ عِنّین
هُنر و زَرْ چو فُزون شُد، خَطَر و خوف کُنون شُد
مَلِکان را تَبِ لَرز است و حَریر است نِهالین
چو مَهِ توبه دَرآمَد، مَهِ توبه شِکَن آمد
شِکَنَش باد همیشه، تو بگو نیز که آمین
صَدَقاتِ تو رَوان است به هر بیوه و مِسکین
صَدَقاتِ تو لَطیف است، تَوان خورْد دو صد مَن
که نَدانَد لبِ بالا و نَجُنبَد لبِ زیرین
هَله ای باغ نگویی به چه لب باده کَشیدی؟
مَگَر اِشْکوفه بگوید پِنِهان با گُل و نَسرین
چه شَراب است کَزان بو گُلِ تَر آهویِ ناف است
به زمستان نه که دیدی همه را چون سگِ گَرگین؟
هَله تا جمع رَسیدن بِدِه آن میْ به کَفِ من
پَسِ من زُهره بِنوشَد قَدَح از ساعِدِ پَروین
وَگَر آن مَست نَهَد سَر که رُبایَد زِ تو ساغَر
مَدِه او را، تو مرا دِهْ، که مَنَم بر دَرِ تَحْسین
چه کُند بادهٔ حَق را جِگَرِ باطِلِ فانی؟
چه شِناسَد مَهِ جان را نَظَر و غَمْزهٔ عِنّین
هُنر و زَرْ چو فُزون شُد، خَطَر و خوف کُنون شُد
مَلِکان را تَبِ لَرز است و حَریر است نِهالین
چو مَهِ توبه دَرآمَد، مَهِ توبه شِکَن آمد
شِکَنَش باد همیشه، تو بگو نیز که آمین
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۸۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
