هوش مصنوعی: این متن به ستایش اهل کمال و جمال می‌پردازد و از ویژگی‌های نفس آنان مانند بخشندگی و حال خوب سخن می‌گوید. همچنین، به زیبایی‌های خیال و می‌خانه اشاره دارد و تأکید می‌کند که رندان به جمال می‌خانه بیش از جنت علاقه دارند. در پایان، از مستعدان نعمت‌الله و ارتباط آنان با سید سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، اشاره به می‌خانه و مفاهیم مرتبط با آن ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۶۲۷

هر که از اهل کمال است جلالی دارد
خوش کمالی که جمالی به کمالی دارد

نفس اهل کمال است که جان می بخشد
آفرین بر نفسش باد که حالی دارد

بسته ام نقش خیالی که نیاید به خیال
خوش خیالی که چنین خوب خیالی دارد

جام جان پر می خمخانهٔ جانانهٔ ماست
ساغر ما چو حباب آب زلالی دارد

هر کجا آینه ای در نظر می آید
او به تمثالی از آن وجه مثالی دارد

به سراپردهٔ جنت نکشد خاطر رند
زانکه در گوشهٔ میخانه جمالی دارد

هرکه او مستعد نعمت الله بود
دایم از سید این بنده سؤالی دارد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.