هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر عرفانی است که به جستجوی حقیقت و یافتن خداوند در درون خود و جهان اطراف تاکید می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که به جای جستجوی بیرونی، به درون خود بنگرد و نور الهی را در وجود خویش و جهان ببیند. همچنین، از مفاهیمی مانند رندی و خرابات مغان نیز استفاده شده که نشان‌دهنده سبک زندگی آزاد و عارفانه است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اصطلاحات مانند 'خرابات مغان' و 'رندانه رو' ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند که برای مخاطبان با سن بالاتر مناسب‌تر است.
غزل شمارهٔ ۱۳۱۴
خوش در آ در بحر ما ما را بجو
چو چه می جوئی بیا دریا بجو
در وجود خویشتن سیری بکن
حضرت یکتای بی همتا بجو
هر چه می بینی به نور او نگر
نور او در دیدهٔ بینا بجو
قاب قوسین از میانه طرح کن
منصب عالی او ادنی بجو
درخرابات مغان رندانه رو
سید سرمست ما آنجا بجو
چو چه می جوئی بیا دریا بجو
در وجود خویشتن سیری بکن
حضرت یکتای بی همتا بجو
هر چه می بینی به نور او نگر
نور او در دیدهٔ بینا بجو
قاب قوسین از میانه طرح کن
منصب عالی او ادنی بجو
درخرابات مغان رندانه رو
سید سرمست ما آنجا بجو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
