هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، مفاهیم عمیقی مانند ارزش سکوت و تفکر، اهمیت پاکی و بی‌نیازی، و عشق و عاشقی را بیان می‌کند. شاعر از عناصر طبیعت مانند آب، سرو، شمع و خورشید برای انتقال پیام‌های اخلاقی و عرفانی استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق و رنج ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۹۸۳

گوش بی دردان گران از خواب باشد بهتر است
این صدف پر گوهر سیماب باشد بهترست

رتبه خوبی دو بالا می شود از چشم پاک
سرو موزون در کنار آب باشد بهترست

آب چشم از دامن پاکان به جایی می رسد
شمع اگر در گوشه محراب باشد بهترست

سرو بی حاصل اگر از جا نخیزد گو مخیز
پای چوبین در حنای خواب باشد بهترست

بی نیازی می شود بند زبان هرزه گو
خار دامنگیر اگر سیراب باشد بهترست

شبنمی کز جرعه گلها خمارش نشکند
طالب خورشید عالمتاب باشد بهترست

می کشد سر رشته جولان به دریا سیل را
کار عاشق با دل بی تاب باشد بهترست

شهپر پرواز هم باشند روشن گوهران
بستر و بالین موج از آب باشد بهترست

با دل روشن چه بگشاید ز تقریر زبان؟
شمع اگر خاموش در مهتاب باشد بهترست

داغ ما صائب حریف چشم شور خلق نیست
جامی می در جام ما خوناب باشد بهترست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.