هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به زیبایی‌های طبیعت و احساسات انسانی می‌پردازد. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند سایه، باده تلخ، گلاب، بلبل، خط سبز و طوق قمری، شاعر احساسات عمیق و رنج‌های انسان را به تصویر می‌کشد. همچنین، ارتباط بین انسان و طبیعت و بار مسئولیت‌های زندگی مورد توجه قرار گرفته است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق و تصاویر شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج و بار مسئولیت‌های زندگی نیاز به درک و تجربه بیشتری دارند.
غزل شمارهٔ ۱۰۸۸
نازک اندامی که عالم تشنه آغوش اوست
سایه بالای او از سرکشی همدوش اوست
باده تلخی که ما را در سماع آورده است
نه خم افلاک در وجد و سماع از جوش اوست
زان گلاب تلخ کز رخساره گل می چکد
می توان دانست پند بلبلان در گوش اوست
می توان خواند از بیاض چهره اش چون خط سبز
گفتگوهایی که پنهان در لب خاموش اوست
آدمی گر خون بگرید از گرانباری رواست
کانچه نتوانست بردن آسمان، بر دوش اوست
طوق قمری گر چه باشد صائب از دل تنگتر
سرو با آن دستگاه حسن در آغوش اوست
سایه بالای او از سرکشی همدوش اوست
باده تلخی که ما را در سماع آورده است
نه خم افلاک در وجد و سماع از جوش اوست
زان گلاب تلخ کز رخساره گل می چکد
می توان دانست پند بلبلان در گوش اوست
می توان خواند از بیاض چهره اش چون خط سبز
گفتگوهایی که پنهان در لب خاموش اوست
آدمی گر خون بگرید از گرانباری رواست
کانچه نتوانست بردن آسمان، بر دوش اوست
طوق قمری گر چه باشد صائب از دل تنگتر
سرو با آن دستگاه حسن در آغوش اوست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
