یک نکوروی ندیدم که گرفتار تو نیست
نیست در مصر عزیزی که خریدار تو نیست

می‌بری دل ز کف شیر شکاران جهان
شیر را حوصله چشم جگردار تو نیست

لاله‌ای را نتوان یافت درین سبز چمن
که دلش سوخته آتش رخسار تو نیست

هر کجا صاف ضمیری است تو را می‌جوید
آب آیینه همین تشنه دیدار تو نیست

چون قضا، سلسله زلف تو عالمگیرست
گردنی نیست که در حلقه زنار تو نیست

چشم پرسش ز تو دارند چه مخمور و چه مست
نرگسی نیست درین باغ که بیمار تو نیست

گر چه از باغ تو یک گل نشکفته است هنوز
مژه‌ای نیست که خار سر دیوار تو نیست

نه همین بر گل رخسار تو شبنم محوست
دیده کیست که محو گل رخسار تو نیست؟

هر کسی را لب لعلت به زبانی دارد
شیوه‌ای نیست که در لعل شکربار تو نیست

دامن حسن تو از دیده ما پاکترست
گل شبنم زده در عرصه گلزار تو نیست

گر چه در ظرف صدف بحر نگردد مستور
سینه کیست که گنجینه اسرار تو نیست؟

خوب کردی که رخ از آینه پنهان کردی
هر پریشان نظری لایق دیدار تو نیست

هر که دست از تو کشیده است چه دارد در دست؟
چه طلب می‌کند آن کس که طلبکار تو نیست؟

پیش ارباب غرض مهر به لب زن صائب
گوش این بدگهران در خور گفتار تو نیست

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir