هوش مصنوعی: این متن شعری از صائب تبریزی است که به موضوعات عشق، تغافل، هوشیاری در سخن گفتن و تفاوت‌های ظریف بین حق و باطل می‌پردازد. شاعر از استعاره‌های مختلف مانند نمک، آتش و خط برای بیان مفاهیم عمیق استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم مانند تغافل و تفاوت حق و باطل نیاز به تجربه و درک بیشتری از زندگی دارند.

غزل شمارهٔ ۱۶۹۷

نه انجم است که زینت فروز نه فلک است
که بر صحیفه افلاک، نقطه های شک است

تغافلی که به حال کسی بود مخصوص
هزار بار به از التفات مشترک است

حریف ناله نه ای، در گذر ز صحبت من
که ماجرای من و وصل، آتش و نمک است

به هوش باش نسازی طعام خود را شور
که شعر همچو طعام، استعاره چون نمک است

همین خط است که باطل ز حق جدا سازد
وگرنه حسن زن و مرد، هر دو مشترک است

کلام خویش به هر بیخرد مخوان صائب
سخن وظیفه جان است و روزی ملک است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.