هوش مصنوعی:
شاعر از بی‌توجهی و فراموشی معشوق یا دوستش شکایت دارد. با وجود عشق و فداکاری‌های او، طرف مقابل به یادش نیست و حتی کوچک‌ترین توجهی به او نمی‌کند. شاعر از این بی‌وفایی و ناسپاسی رنجیده و احساس می‌کند که تمام تلاش‌هایش بی‌ثمر بوده‌اند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عاطفی عمیق و ناامیدی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار بوده و ممکن است برای آن‌ها سنگین باشد. همچنین، این سطح از تحلیل احساسات و روابط انسانی معمولاً برای مخاطبان با درک بالاتر مناسب است.
غزل شمارهٔ ۲۳۷۸
یاد باد آن بی حقیقت را که یاد ما نکرد
بر فلک شد دود آه ما و سر بالا نکرد
بوسه ها پیچید در مکتوب بهر دیگران
وز تریها نامه خشکی به ما انشا نکرد
گرچه آمد نخلش از دست دعای ما به بار
در برومندی به برگ سبز یاد ما نکرد
گرچه گردیدیم خاک راهش از روی نیاز
زیر پای خود نگاه از ناز و استغنا نکرد
بر فلک شد دود آه ما و سر بالا نکرد
بوسه ها پیچید در مکتوب بهر دیگران
وز تریها نامه خشکی به ما انشا نکرد
گرچه آمد نخلش از دست دعای ما به بار
در برومندی به برگ سبز یاد ما نکرد
گرچه گردیدیم خاک راهش از روی نیاز
زیر پای خود نگاه از ناز و استغنا نکرد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۷۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
