هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به موضوعاتی مانند عشق، رنج، طبیعت، و ناپایداری زندگی می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند گل، خار، آهوی مشکین، و فرهاد برای بیان احساسات عمیق استفاده می‌کند. همچنین، مفاهیمی مانند فروتنی، غفلت، و تحسین از دشمن نیز در ابیات دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات به رنج و عشق نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۲۴۵۰

گرچه عمری شد صبا مشق ریاحین می کشد
خجلت روی زمین زان خط مشکین می کشد

بوالهوس را روی دادن، خون عصمت خوردن است
وای بر آن گل که خار از دست گلچین می کشد

می کند بالین ز زانو خاکساران ترا
چرخ کز زیر سر بیمار، بالین می کشد

چون فلک هر سبزه شوخی که می خیزد زخاک
گردنی در راه آن آهوی مشکین می کشد

نقش شیرین را به خون خسرو زلوح خاک شست
همچنان فرهاد غافل مشق شیرین می کشد

زود خواهد شد نهان در زیر دامان زمین
آن که دامن بر زمین از راه تمکین می کشد

در سواری حسن می آید دو بالا در نظر
این نهال شوخ، قد در خانه زین می کشد

حرف گیران از خموشیهای ما خونین دلند
بی زبانی سرمه در کام سخن چین می کشد

صائب از در یوزه تحسین یاران فارغ است
این کلام از دشمن خونخوار تحسین می کشد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۴۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.