هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که به موضوعاتی مانند خودشناسی، رهایی از تعلقات دنیوی، اهمیت عرفان و معرفت، و نقش انسان در جهان می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند کعبه، زمزم، مریم، عیسی، و جم برای بیان مضامین عمیق استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و واژگان ادبی سطح بالا، این متن را برای سنین بالاتر مناسب می‌کند.

غزل شمارهٔ ۲۶۲۷

آبروی کعبه گر از چشمه زمزم بود
کعبه دل را صفا از دیده پرنم بود

از خودآرا، دست بر دنیا فشاندن مشکل است
در ته سنگ است هر دستی که با خاتم بود

می کند عالم به چشم سوزن عیسی سیاه
تار و پود این جهان گر رشته مریم بود

هر که نتواند زدوش خلق باری برگرفت
از گرانجانی حیاتش بار بر عالم بود

صبح، وصل مهر تابان از دم جان بخش یافت
می شود روشن چراغش هر که صاحب دم بود

غنچه خسبان بیخبر از راز عالم نیستند
کاسه زانوی اهل فکر، جام جم بود

آن که اول شعر گفت آدم صفی الله بود
طبع موزون حجت فرزندی آدم بود

هر که صائب نفس سرکش را نسازد زیردست
در حقیقت کمتر از زال است اگر رستم بود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.