هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت نیت پنهان، احسان، یکتاپرستی، مروت، صبر، تسلیم در برابر خداوند و امیدواری تأکید دارد. شاعر از عناصر طبیعت و نمادهای عرفانی مانند شمع، پروانه و گل برای بیان مفاهیم عمیق روحانی استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی خوانش متون ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۸۶۷

زشکر خنده پنهان او دل تازه می گردد
ز احسان نهانی جان سایل تازه می گردد

مشو زنهار از یکتایی محمل نشین غافل
زشوخی گرچه در هر جلوه محمل تازه می گردد

مروت نیست چون باد سحر پیچد به دامن پا
سبکروحی که از رفتار او دل تازه می گردد

شکفت از غنچه پیکان او گلگل دل تنگم
که جان از صحبت یاران یکدل تازه می گردد

ز اشک شمع بر خاکستر پروانه در شبها
امید خونبهای من به قاتل تازه می گردد

مده از دست با گردن فرازی خاکساری را
که برگ از ابر و باران، ریشه از گل تازه می گردد

مکش سر از خط تسلیم اگر آزادگی خواهی
که از پیچ و خم بیجا سلاسل تازه می گردد

سخن را هست در مشکل پسندی رغبتی صائب
که می باشد زمین هر چند مشکل، تازه می گردد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.