هوش مصنوعی: این شعر به موضوعات عرفانی، عشق و رنج‌های درونی می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند گریه پنهان، دل ویرانه، آیینه و پریخانه، شمع و پروانه، کعبه و صنمخانه، و مستی و هشیاری استفاده می‌کند تا احساسات عمیق و پیچیده انسانی را بیان کند. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند حق‌نشناسی، زنجیر و درویشی دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۴۳۳۲

در سینه نهان گریه مستانه نگردد
سیلاب گره در دل ویرانه نگردد

جویای دل صاف بود چهره روشن
آیینه محال است پریخانه نگردد

نزدیکی شمع است جهانسوز وگرنه
فانوس حجاب پر پروانه نگردد

کافر ز قبول نظر خلق شود دل
این کعبه محال است صنمخانه نگردد

از سرکشی نفس شود زیر و زبر جسم
در خانه نگهبان سگ دیوانه نگردد

هنگامه مستان نشود گرم ز هشیار
از شیشه خالی سر پیمانه نگردد

شایسته زنجیر بود حق نشناسی
کز سلسله زلف تو دیوانه نگردد

خال لب او چون خط شبرنگ برآورد
در کان نمک سبز اگر دانه نگردد

زلفی که بود درشکن او دل صد چاک
محتاج به مشاطگی شانه نگردد

روزی به در خانه او بی طلب آید
درویش اگر بر در هر خانه نگردد

صائب نبود هیچ کم از دولت بیدار
خوابی که گرانسنگ به افسانه نگردد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.