هوش مصنوعی: این شعر به بررسی تضاد بین عشق و عقل می‌پردازد و بیان می‌کند که این دو هرگز با هم سازگار نخواهند بود. همچنین، به موضوعاتی مانند دیوانگی، خرابات، و ناپایداری عشق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به خرابات و دیوانگی نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۴۷۸۱

عشق گرد دل فرزانه نگردد هرگز
خانه دیو، پریخانه نگردد هرگز

شهپر عشق سبکسیر، شکست دل ماست
آسیا بی مدد دانه نگردد هرگز

عشق از کوی خرابات به جایی نرود
گنج دلگیر ز ویرانه نگردد هرگز

گر چه در دایره چشم غزالان باشد
روی مجنون ز سیه خانه نگردد هرگز

هر که ترجیح دهد عقل و خرد را به جنون
دارم امید که دیوانه نگردد هرگز!

عشق با عقل محال است شود در دل جمع
این دو تیغ است که همخانه نگردد هرگز

دل غفلت زدگان زنده نگردد به سخن
پرده خواب به افسانه نگردد هرگز

گر صبا با خبر از درد غریبی باشد
گرد خاکستر پروانه نگردد هرگز

آشنایی به سخن کن که پریزاد سخن
آشنایی است که بیگانه نگردد هرگز

کجرویهای فلک علت کج بینی توست
تا نگردد سرت،این خانه نگردد هرگز

بر رخ هر که گشودند در دل صائب
طالب کعبه و بتخانه نگردد هرگز
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۸۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.