از خود برون نیامده دیوانه ام هنوز
مشغول خاکبازی طفلانه ام هنوز

درخون خود مضایقه با تیغ می کنم
خام است جوش باده میخانه ام هنوز

هرچند عمرهاست که بیگانه ام ز عقل
درباغ عشق سبزه بیگانه ام هنوز

عمری است گر چه دور ز میخانه مانده ام
گردد ز بوی می سر پیمانه ام هنوز

خاکسترم به باد فنا رفت و شمعها
خون می کنند بر سر پروانه ام هنوز

هرچند هفتخوان را شکسته ام
در ششدرست همت مردانه ام هنوز

باآن که خوشه ام ز ثریا گذشته است
آزروی غیرت است خجل، دانه ام هنوز

پیری اگر چه بال وپرم رابهم شکست
دل می پرد به صحبت طفلانه ام هنوز

صائب گذشته است زسرآب و می جهد
بی اختیار العطش از دانه ام هنوز

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir