هوش مصنوعی:
این شعر از بی وفایی یار و جدایی بی‌سبب او سخن می‌گوید. یار با وجود آشنایی، بیگانگی پیشه کرده و به رقیبان نزدیک می‌شود. توصیف‌هایی از جاذبه و فریبندگی یار ارائه شده و از رنج عاشق و ریاکاری زاهد سخن به میان آمده است. در پایان، عشق به عنوان کلید حل مشکلات و امید به رازهای نهفته در پایان کار مطرح می‌شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه، همراه با اشارات به رنج‌های عاطفی و ریاکاری، نیازمند درک و بلوغ فکری است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
غزل شماره ۸۷
یار با ما بیوفائی میکند
بی سبب از ما جدائی میکند
میکند با آشنا بیگانگی
با رقیبان آشنائی میکند
راه مردم میزند گیسوی او
شمع رویش رهنمائی میکند
کاسهٔ گردون بکف بگرفته مهر
وز فروغ او گدائی میکند
رهزن چشمش بمحراب ازفسون
عابد آسا پارسائی میکند
ذیل ظلش را مبادا کوتهی
طالع ما نارسائی میکند
زاهداردردی کشد از جام ما
ترک این زهد ریائی میکند
کی ز مفتاح خرد بابی گشود
عشق او مشکل گشائی میکند
بر امید اسرار رو کانجام کار
کار خود سرخدائی میکند
بی سبب از ما جدائی میکند
میکند با آشنا بیگانگی
با رقیبان آشنائی میکند
راه مردم میزند گیسوی او
شمع رویش رهنمائی میکند
کاسهٔ گردون بکف بگرفته مهر
وز فروغ او گدائی میکند
رهزن چشمش بمحراب ازفسون
عابد آسا پارسائی میکند
ذیل ظلش را مبادا کوتهی
طالع ما نارسائی میکند
زاهداردردی کشد از جام ما
ترک این زهد ریائی میکند
کی ز مفتاح خرد بابی گشود
عشق او مشکل گشائی میکند
بر امید اسرار رو کانجام کار
کار خود سرخدائی میکند
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شماره ۸۶
گوهر بعدی:غزل شماره ۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
