هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت دوستی، عشق، آزادی دل از تعلقات دنیوی، و پرهیز از پیروی از اغیار تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند نور امید، عشق جاودانه، و ارزشهای اخلاقی سخن می‌گوید و مخاطب را به انتخاب راه درست و دوری از وسوسه‌ها دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و نمادین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۵۲

باز دریافتن دوست مرا چون خورشید
روشن است آینه دل بدم صبح امید

تو سر از سایه خدمت مکش و بر اغیار
در فرو بند که در روز شب افتد خورشید

دل آزاد باسباب و علایق مسپار
تخت هوشنگ بضحاک مده چون جمشید

همت اندر طلب غیر پراگنده مدار
بهر زاغ سیه از دست مده باز سپید

لوح عشاق ز اغیار کجا گیرد نقش
قلم اعلی محتاج نباشد بمدید

در غم عشق گریزان دل خود را کآن هست
ظل طوبی و هوای دگران سایه بید

گر ره عشق روی زود بمقصود رسی
می از آن جام خوری مست بمانی جاوید

انتظاری برود، لیک نیاید هرگز
کس از آن مایده محروم و از آن در نومید

چنگ لطفش بنوازش چو درآید یابد
زخمه از خنجر بهرام رباب ناهید

سیف فرغانی بسیار سخن گفت و نبود
آن احادیث چو اخبار تو عالی اسنید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.