نبشتن ز گفتن مهمتر شناس
به گاه نوشتن بجا آر هوش

سخن با قلم چون قلم راست دار
به نیک و به بد در سخن نیک کوش

دو نوک قلم را مدان جز دو چیز
یکی صرف زهر و یکی محض نوش

تو از نوش او زندگانی ستان
ز زهرش مکن جان شیرین به جوش

به گفتن تو را گر خطایی فتد
ز بربط فزونت بمالند گوش

وگر در نبشتن خطایی کنی
سرت چون قلم دور ماند ز دوش