هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و ستایش معشوق سخن می‌گوید و از احساسات خود در برابر جمال و بزرگی او می‌نویسد. او از لحظاتی که در مدح معشوق گویا بوده و زمانی که از هیبت او خاموش شده، یاد می‌کند. همچنین، شاعر به توصیه‌هایی درباره اقبال و دولت اشاره کرده و در پایان، از شادی و نوشیدن باده به عنوان نمادهای شادی و سرزندگی یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به نوشیدن باده ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۷۵ - یک زمان در بهشت

یک زمان در بهشت بودم دوش
نوش کردم ز گفته های تو نوش

گر نبودم برسم معذورم
در جمال تو بسته بودم هوش

گاه بودم به مدحتت گویا
گاه بودم ز حشمتت خاموش

گاه چون بحر طبعم اندر موج
گه چو خورشید ذاتم اندر جوش

ای فلک رأی مهتری که تو را
نام پیغمبر است و طبع سروش

هر چه اقبال بدهدت بستان
وآنچه دولت بگویدت بنیوش

آمدی دی تو از پی کاری
بنده ام گشته حلقه اندر گوش

قدم من همی ببوسد فخر
تا گرفتی مرا تو در آغوش

من نیابم چو تو یقین گشتم
تو نیابی چو من مرا مفروش

دوش دیدم سلامت و شادی
این همه شادی و سلامت دوش

تا همی لاله باشد و باده
روی باده ببین و باده بنوش

همچو باده به طبع لهوانگیز
همچو لاله لباس شادی پوش

رأی عالی رضای تو جسته ست
تو به جان در رضای عالی کوش
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۴ - نبشتن ز گفتن مهمتر شناس
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۶ - تلون چرخ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.