۲۸۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۲ - شکوه از موی

پیوسته من از سپید مویی
حجام بروت کنده باشم

تا می بکنم سپید مویی
ده موی سیاه کنده باشم

با ریش چنین که من برآرم
سخت از در ریش خنده باشم

با موی خودم چو برنیایم
با چرخ کجا بسنده باشم

وین قصه به دوستان رسانم
گر بگذارند زنده باشم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱ - ای جوانی تو را کجا جویم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۳ - حقگزاری از خواجه مظفر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.