هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش پادشاهی می‌پردازد و او را به عنوان حاکمی قدرتمند، عادل و مسعود توصیف می‌کند. در این شعر، پادشاه به عنوان فردی مورد اطاعت آسمان و زمین، و حاکمی که عدالت و حشمت او جهان را فرا گرفته است، تصویر شده است. همچنین، شاعر تأکید می‌کند که فرمانروایی و مالکیت مملکت تنها از آنِ پادشاه است و دیگران در برابر او هیچ حقی ندارند.
رده سنی: 14+ این متن دارای مفاهیم پیچیده‌ای مانند قدرت، عدالت، و حاکمیت است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، زبان شعر ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد. بنابراین، این متن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۹۷ - ستایش

ملکا بنشین بر تخت به کام
می مشکین خور در زرین جام

هیبت سوزان خود خنجر توست
بر مکش خنجر زرین ز نیام

حشمت عدل علایی به جهان
قهرمان تو تمام است تمام

مر تو را چرخ مطیع است مطیع
مر تو را دهر غلام است غلام

مملکت بر تو حلال است حلال
بر همه جز تو حرام است حرام

وآنکه از شاهان جز چاکر توست
در همه عصر کدام است کدام

طالعی داری مسعود به قال
زآنکه تو شاهی مسعود بنام

تا بود تخت تو بر تخت نشین
تا بود ملک تو در ملک خرام
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۶ - مدح و شکران
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸ - ثناگستری
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.