هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گل‌ها، کوه‌ها و جویبارها، احساسات عاشقانه و حسرت‌آمیز را بیان می‌کند. همچنین، از عناصر اساطیری مانند اسفندیار و خسروان نیز استفاده شده است. شاعر با به‌کارگیری رنگ‌های سرخ و سبز، فضایی پراحساس و شاعرانه خلق کرده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و اساطیری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند «خون» و «حسرت» ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۴۹

بشکفت برچمن گل عذرا عذار سرخ
وز جرم لاله شد کمر کوهسار سرخ

همچون خط توشد طرف جویبار سبز
وزلاله صحن باغ چو رخسار یار سرخ

مطرب بساز پرده ی عشاق درحجاز
ساقی تو نیز عذر میاو و می آر سرخ

گردون نگر که دامن این هفت خوان کند
هرشب به خون دیده ی اسفندیار سرخ

عطف هلالی فلکی بین که کرده اند
ازخون خسروان فلک اقتدار سرخ

تاخون نکرد درجگر غنچه ی روزگار
گلگونه ی چمن نشد از روزگار سرخ

بررهگذار دیده زخون بسته ام دوجوی
ای بس که کرده ام رخ ازین رهگذار سرخ

ازحسرت لب تو کند دیده دم به دم
رخسار زردمن چون گل نوبهار سرخ

کام از لبت که وعده ی ابن حسام بود
چشمش نگر که چون شد از این انتظار سرخ
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.