هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف عشق و زیبایی معشوق می‌پردازد. شاعر با به‌کارگیری عناصر طبیعت مانند گل، سنبل، و باد صبا، احساسات خود را بیان می‌کند و از معشوق می‌خواهد تا با رفتارهای دلنشین، دلشکستگی او را التیام بخشد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی برای درک کامل دارند.

غزل شمارهٔ ۱۴۸

طراز طُّره مشکین پر شکن بشکن
دل شکسته مجروح صد چو من بشکن

ز چین زلف گرهگیر نافه ای بگشای
به بوی مشک خطا رونق ختن بشکن

بخنده زان لب شیرین عبارتی بگشای
به نکته منطق طوطی خوش سخن بشکن

چو لعبتان چمن باغ را بیارایند
به باغ بگذر و آرایش چمن بشکن

برنگ عارض گلرنگ ، آب لاله بریز
ببوی سنبل تر نکهت سمن بشکن

اگر ز پسته تنگ تو غنچه لاف زند
به دست باد صبا غنچه را دهن بشکن

ز گوی غبغبت ار سیب می زند ز نخی
چو وضع خویش نداند ورا ذقن بشکن

بیار لؤلؤ منظوم شعر ابن حسام
هزار در ثمین را ازو ثمن بشکن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.