جای آنست که شاهان ز تو شرمنده شوند
سلطنت را بگذارند و ترا بنده شوند

گر بخاک قدمت سجده میسر گرد
سر فرازان جهان جمله سر افگنده شوند

بر سر خاک شهیدان اگر افتد گذرت
کشته و مرده، همه از قدمت زنده شوند

جمع خوبان همه چون کوکب و خورشید تویی
تو برون آی، که این جمله پراگنده شوند

هیچ ذوقی به ازین نیست که: از غایت شوق
چشم من گرید و لبهای تو در خنده شوند

گر تو آن طلعت فرخ بنمایی روزی
تیره روزان همه با طالع فرخنده شوند

اگر اینست، هلالی، شرف پایه عشق
همه کس طالب این دولت پاینده شوند