کیست همخانۀ؟ زبان؟ دندان
حکمتی هست اندرین پنهان

باشد از ازدواجشان مضبوط
کدخداییّ خاندان دهان

این همه لین و آن همه شدّت
این همه گوشت وان همه ستخوان

نان دندان زبان کند ترتیب
زانکه این ساکن است و آن جنبان

کام و ناکام هر کجا باشند
با سر او درد زمان بزمان

هر که دندان ازو بود شاکر
به ثنایش رود همیشه زبان

وان که پاس زبان ندارد باز
ساید از خشم و کین برو دندان

وان که از مال خویش و نعمت خویش
نرساند نصیبة ایشان

به ضرورت ز بهر او شب و روز
ژاژ خاید بسی همین و همان