هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی و برتری معشوق سخن می‌گوید و از او می‌خواهد که در برابر سخنان ناپسند دیگران مقاوم باشد و به بدگویی‌ها توجه نکند. همچنین، شاعر از معشوق می‌خواهد که با او مهربان باشد و به راه درست گوش فرا دهد. در پایان، شاعر به برخی از رفتارهای ناپسند اشاره می‌کند و از معشوق می‌خواهد که از آنها دوری کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و اخلاقی است که درک آن برای کودکان دشوار است و بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالان می‌باشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات قدیمی ممکن است برای کودکان نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۸۲ - وله ایضا

ای ز گردون بشرف برده سبق
وز عطارد بهنر برده گرو

در شب خطّ تو معنیّ دقیق
گشت انگشت نما چون مه نو

اگرت ابر بهاری خوانم
بمرنج از من و از جا بمرو

شاعران ژاژ چنین خود خایند
تو از این معنی در تاب مشو

تو که ثابت تری از کوه چو خس
مشو از هر بادی بیهده دو

نیک شو با من و اندر حق من
به بدی گفتن مفسد مگرو

وجه مرسوم من ار روشن نیست
بر تو سهلست طریقش بشنو

بستان داس هلل از گردون
پس بدان سنبله را سر بدرو

این چه بی رسمی و بی از رمیست
که فگندی ز فرازم در گو

جو پارینه و امسالینم
می برد اشتر و بر تو به دو جو
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۱ - و له ایضاً
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.