هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان میکند که با وجود داشتن سخنان نغز و ارزشمند، به دلیل شرایط نامساعد و عدم وجود مخاطب مناسب، از بیان آنها خودداری میکند. او از نبود ممدوحی که از او انتقاد نکند و همچنین از ترس طوطیان (اشاره به افراد ساکت و بیتفاوت) و بلبلان مرده (اشاره به افرادی که ظاهری زیبا دارند اما فاقد محتوا هستند) گلایه میکند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آنها نیاز به تجربه و شناخت کافی از جامعه و ادبیات دارد. همچنین، استفاده از استعارهها و نمادهای پیچیده مانند 'طوطیان خموش' و 'بلبل مرده' ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار باشد.
شمارهٔ ۳۲۲ - وله ایضا
در ضمیرم اگر چه کم گویم
سخن نغز هست بسیاری
چه کنم دست همّت ممدوح
بر دهانم ز دست مسماری
عقد گوهر کجا کنم عرضه
چون نبینم همی خریداری
نیست در روزگار ممدوحی
که ازو نیست بر من انکاری
طوطیان خموش می خواهند
تا نیفتد زیان دیناری
بلبل مرده دوست میدارند
تا نباید علوفه شان باری
سخن نغز هست بسیاری
چه کنم دست همّت ممدوح
بر دهانم ز دست مسماری
عقد گوهر کجا کنم عرضه
چون نبینم همی خریداری
نیست در روزگار ممدوحی
که ازو نیست بر من انکاری
طوطیان خموش می خواهند
تا نیفتد زیان دیناری
بلبل مرده دوست میدارند
تا نباید علوفه شان باری
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۱ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۳ - وله ایضا فی مذمة الدّنیا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.