مرا به خلوت جان دلبریست پنهانی
که هست جان دلم در جمال او فانی

در آنمقام که جانان جمال بنماید
بود مقام دل و جان فنل و حیرانی

سریر سلطنت ذات ایزدیست دلم
چنانکه عرش مجید است عرش رحمانی

ترا به حسن و جمال آنچنان که ثانی نیست
مرا بعشق تو هم نیست در جهان ثانی

کجا برم دل و جان را که در مقام فنا
تو هم دلی بحقیقت مرا و هم جانی

ز‌من تو جمله ربودی و جمله ام گشتی
چو جمله ام توئی اکنون مرا چه میخوانی

توئی مرا بدل دل اگر چه دلداری
توئی مرا عوض جان اگرچه جانانی

ز چشم من همه و اکنون توئی که میبینی
ز عقل من همه اکنون توئی که میدانی

ز مغربی بشنو بعد ازین اگر شنوی
ز او ندای انالحق و قول سبحانی

«شمس مغربی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir