هوش مصنوعی: این شعر به موضوعات عرفانی، عشق و رهایی از تعلقات دنیوی می‌پردازد. شاعر از زهد ریایی دوری می‌کند و به تقوای واقعی و عشق حقیقی اشاره دارد. او از تعلقات بی‌معنا و رسم‌های بی‌اساس انتقاد می‌کند و به جایگاه والای عشق و تجرید از دنیا اشاره می‌نماید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی در این شعر وجود دارد که درک آن‌ها برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۲

به دل کرم به مستی عاقبت زهد ریایی را
رسانیدم به آب از یمن می بنیاد تقوی را

زسینه این دل بی معرفت را می کنم بیرون
چرا بیهوده گیرم در بغل مینای خالی را

تعلق نیست با جان گر نیفشانده به پای او
من بی دل نمی فهمم تکلف های رسمی را

گذشتن از جهان ناید به پای همت هر کس
نباشد هیچ معجز بهتر از تجرید عیسی را

بود آرایش معشوق حال در هم عاشق
سیه روزی مجنون سرمه باشد چشم لیلی را

پس از درد جدایی محنت ایام ننماید
زآتش هیچ پروا نیست دور از آب ماهی را

دو مصرع در سبک روحی کلیم آن طور بنماید
که در پرواز شهرت بال باشد مرغ معنی را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.