ای خم زلف تو چون حلقه جیم
دهن تنگ تو چون حلقه میم

جیم زلف آمده بر حسن تو دال
دل شده نفطه آن حلقه جیم

شکل ابروی تو نو نیست ز مشک
حرف دندان تو سینی است ز سیم

من و تو هر دو چو لام و الفیم
زوتر آ لام الفی بو که شویم

از دلم هوش و ز تن توش ببرد
آنکه چشمان ترا کرد سقیم

دلم از مار سر زلف تو باز
خست و در پای تو افتاد سلیم

روح بخشد چو مسیحا سحری
کآید از خاک در دوست نسیم

ایرفیقان چه تدارک که مرا
بر ره افتاد یکی بند عظیم

بسفر رفت دلارام و غمش
در دل ابن یمین مانده مقیم