خوش بهاریست بیا تا طرب از سر گیریم
جای در سایه شمشاد و صنوبر گیریم

چون نسیم سحری هر نفسی از سر لطف
طره سنبل و هم جیب سمنبر گیریم

دست در گردن سیمین صراحی آریم
وز سر ذوق بدندان لب ساغر گیریم

زردی رخ بنم چشم صراحی شوئیم
صبغه الله ز می ساغر احمر گیریم

پیش جام می اگر لاله ز خود لاف زند
خرده بر کودک نو خاسته کمتر گیریم

حالیا در ره رندی قدمی چند زنیم
اینره ار نیک نباشد ره دیگر گیریم

کار دل بیرخ دلبر نتوان یافت ز می
باده بر دست نهیم و پی دلبر گیریم

هرکجا دلبر من هست دل من بر اوست
در پی دلبر ازین پس پی دل برگیریم

عقل را بر شکن ای ابن یمین تا نفسی
یکدو جام از کف آنسرو سمنبر گیریم