هوش مصنوعی: این شعر به توصیف شراب و زیبایی‌های آن می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند گلگون شراب، لعل مذاب، شهاب، خورشید و ماه، زیبایی و تأثیر شراب را توصیف می‌کند. در پایان، شاعر اشاره می‌کند که عکس او در شراب افتاده و آن را شراب‌گونه جلوه می‌دهد.
رده سنی: 16+ این شعر به موضوع شراب و می‌گساری اشاره دارد که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال مناسب نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم عرفانی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۴۵

ندانم صبغه الله است یا گلگون شرابست این
چنین رنگین نباشد می مگر لعل مذابست این

ز ابریق ار سوی ساغر روان گردد می روشن
ز بهر دفع دیو غم تو پنداری شهابست این

حباب از روی جام می چو بدرخشد خرد گوید
که بر خورشید رخشنده سهیل تیز تابست این

خوشا در نصفی سیمین می روشن چو آب زر
تو پنداری هلالست آن و در وی آفتابست این

چو روی ساقی مهوش ز تاب می عرق گیرد
زرنگ و بوی پنداری مگر بر گل گلابست این

ز ساقی خواستم آبی شرابی داد گلگونم
بلطفش گفتم ایدلبر شرابست این نه آبست این

بگفت ابن یمین بستان که آبست این ولی در وی
فتاد از روی من عکسی تو پنداری شرابست این
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.