هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و غزلی است که در آن شاعر از زیبایی‌های معشوق و رنج‌های عشق سخن می‌گوید. او با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند خورشید، شب، گل‌ها، و ماه، احساسات خود را بیان می‌کند و از درد فراق و بی‌قراری عاشق می‌نالد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۲۹۸
تا خط مشکبار برخ بر کشیده ئی
خورشید را بسایه شب در کشیده ئی
گردی ز مشک بر گل سوری فشانده ئی
خطی ز سبزه بر سمن تر کشیده ئی
شاخ بنفشه بر ورق لاله کشته ئی
مه را بلطف در خم چنبر کشیده ئی
برگوی کز بنفشه چه آمد پسند تو
کو را بروی لاله تر بر کشیده ئی
در گل بماند سرو سهی را ز رشک پای
ز آن قد که راست همچو صنوبر کشیده ئی
زرد و نزار و بی خور و خوابم هلال وار
ز آن عنبرین هلال که بر خور کشیده ئی
منشور حسن اگر نه لب دلربای تست
طغرای ابرویش ز چه بر سر کشیده ئی
آورده ئی بخون دل عاشقان برات
و آنرا بخط خویش مقرر کشیده ئی
سنگین دلا بر ابن یمین نیست رحمتت
آری بلای عشق تو کمتر کشیده ئی
خورشید را بسایه شب در کشیده ئی
گردی ز مشک بر گل سوری فشانده ئی
خطی ز سبزه بر سمن تر کشیده ئی
شاخ بنفشه بر ورق لاله کشته ئی
مه را بلطف در خم چنبر کشیده ئی
برگوی کز بنفشه چه آمد پسند تو
کو را بروی لاله تر بر کشیده ئی
در گل بماند سرو سهی را ز رشک پای
ز آن قد که راست همچو صنوبر کشیده ئی
زرد و نزار و بی خور و خوابم هلال وار
ز آن عنبرین هلال که بر خور کشیده ئی
منشور حسن اگر نه لب دلربای تست
طغرای ابرویش ز چه بر سر کشیده ئی
آورده ئی بخون دل عاشقان برات
و آنرا بخط خویش مقرر کشیده ئی
سنگین دلا بر ابن یمین نیست رحمتت
آری بلای عشق تو کمتر کشیده ئی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
