آنها که داشتند شدند و گذاشتند
زانسان گذاشتند که گوئی نداشتند

باد فنا ز خاک اثرشان ربود از آنک
نقشی بر آب از آتش شهرت نگاشتند

نیک اختر آنگروه که بر کار روزگار
فکری سزای اهل بصیرت گماشتند

اندر جهان چو کفه میزان ز راستی
کردند دل تهی ز زر و سر فراشتند

زان پیشتر که باز ستانندشان بزور
چیزی که داشتند برغبت گذاشتند

ابن یمین ز نعمت دنیا بروزه باش
چون زان نه ئی که در پی شامند و چاشتند

زحمت مکش که دانه مرغ حیات تو
بر چشمه سار کوثر و تسنیم کاشتند